- W jaki sposób Ćwiczenia duchowe św. Ignacego Loyoli przyczyniają się do rozwoju duchowego rekolektantów?
- Jaki jest związek poszczególnych tygodni rekolekcji ignacjańskich z klasycznymi etapami rozwoju duchowego?
- Jaką wizję rozwoju duchowego miał św. Ignacy?
Niniejsze opracowanie jest próbą odpowiedzi na powyższe pytania. Ćwiczenia duchowe św. Ignacego Loyoli to forma rekolekcji, które w naszym kraju już od lat 80. XX wieku odprawiają nie tylko jezuici, ale i szerokie rzesze duchownych z innych wspólnot oraz osób świeckich. Cztery tygodnie Ćwiczeń, zgodnie z zamysłem ich autora, wpisują się w tradycyjny dla duchowości chrześcijańskiej podział na trzy drogi rozwoju duchowego: oczyszczającą, oświecającą i jednoczącą. Porównanie ignacjańskiej propozycji rekolekcyjnej z klasycznymi dla duchowości etapami rozwoju pozwala wydobyć oryginalność myśli św. Ignacego, jak również odkryć tajemnicę niezwykłej skuteczności formacyjnej jego Ćwiczeń. Widać to zwłaszcza z perspektywy współczesnej wiedzy psychologicznej, bo okazuje się, że kierownictwo duchowe, jakie proponuje św. Ignacy, zawiera w sobie ważny element terapeutyczny, który dopiero kilka wieków później odkryły i zaczęły stosować wyrastające jak grzyby po deszczu różne szkoły psychoterapii. Same Ćwiczenia nie ograniczają się jednak tylko do terapii, choć uzdrowienie wewnętrzne także jest wpisane w ich dynamikę. Główny cel, jaki stawia sobie ich autor to takie uporządkowanie uczuć rekolektanta, aby służyły one w jego drodze do Boga, a to już jest cel wybitnie duchowy.
Wznowienie książki wydanej pierwotnie w 2003 roku pojawia się w czasie, kiedy po raz pierwszy w historii Kościoła papieżem został jezuita. W tym wyjątkowym kontekście historycznym niniejsza książka staje się również okazją do poznania duchowości, w jakiej został ukształtowany papież Franciszek.
Analiza tekstów św. Ignacego i współczesnych autorów jezuickich pozwoliła autorowi ukazać nowe możliwości, jakie kryją się w rekolekcjach ignacjańskich interpretowanych w kluczu psychologicznym i psychoterapeutycznym. Niezwykle cenne jest osobiste doświadczenie autora, które nadaje jego analizom moc przekonywania. Czytany tekst sprawia wrażenie, że obcujemy z żywą osobą. - ks. dr hab. Jan Machniak -
Autor wykazuje dobrą znajomość książeczki Ćwiczeń duchowych, popartą osobistym doświadczeniem. Tak więc poznajemy autora jako dobrego teologa, zaznaczam świeckiego, jako znawcę i praktyka Ćwiczeń duchowych św. Ignacego. - o. dr hab. Marek Sokołowski SJ -
Cezary Sękalski jest nie tylko teologiem i teoretykiem Ćwiczeń, ale również świadkiem Bożego działania w praktyce rekolekcyjnej. Książka stanowić może pomoc zarówno w osobistych poszukiwaniach duchowych czytelników, zwłaszcza zainteresowanych rekolekcjami ignacjańskimi, jak i w prowadzeniu ćwiczeń z teologii duchowości i psychologii życia wewnętrznego. - ks. dr Mirosław Cholewa ("Pastores") -