Uciekinierka t.1

Historia opisana w tomie 1 zaczyna się w PRL, we wczesnych latach siedemdziesiątych. Bohaterka po rozwodzie rodziców zostaje sama i wpada w towarzystwo miejscowego gangstera, za którego wychodzi za mąż. Przechodzi z nim piekło. Jest bita, maltretowana i zastraszana. Rodzi im się córka. Bohaterka postanawia uciec od koszmaru, w którym żyje, ale gangster odnajduje jej miejsce schronienia. Po kolejnym pobiciu, w którego efekcie ma połamaną szczękę i wybite zęby, podejmuje następną próbę ucieczki. Nie ma innego wyjścia, jak tylko wyjechać z kraju, gdyż tam władza bandyty nie sięga. Są czasy komuny i wykonanie tego planu graniczy z cudem. Jest również teoretycznie fizyczną niemożliwością, aby mąż podpisał zgodę na wyjazd córki. W jakiś niewyobrażalny sposób udaje się jej załatwić wszystkie formalności związane z wyjazdem i ucieka do obozu dla uchodźców we Włoszech. Spędza tam rok, po czym emigruje do Kanady. Udziela się w środowisku polonijnym, poznaje milionera, którego rzuca dla młodego i bardzo ubogiego mężczyzny, w którym się zakochuje. Zaczyna z sukcesem budować biznes, który po kilku miesiącach rujnuje jej ukochany. Po stracie majątku wyjeżdżają całą rodziną do Korei Południowej. Pobyt w Korei i dalsze dzieje autorki opisane są w tomie 2.