Dotąd temat udziału obcokrajowców w oddziałach partyzanckich Narodowej Organizacji Wojskowej, Narodowych Sił Zbrojnych oraz Konfederacji Narodu nie miał swojej monografii i nie był całościowo opracowany. Walczący cudzoziemcy w oddziałach partyzanckich konspiracji narodowej pozostali w większości anonimowi. W pamięci ich polskich kolegów pozostały najczęściej tylko ich pseudonimy. Pisząc pracę na temat cudzoziemców w oddziałach partyzanckich podziemia narodowego autor starał się wykorzystać wszystkie możliwe materiały źródłowe. W oddziałach partyzanckich konspiracji narodowej walczyło około 300 obcokrajowców, w tym m.in. przynajmniej 142 Sowietów (Rosjan, Białorusinów, Ukraińców, Kazachów, Ormian, Gruzinów, Azerów, Tatarów i innych), około 100 węgierskich i greckich Żydów, dodatkowo jeszcze trzech obywateli węgierskich, w tym dwóch Rusinów zakarpackich, 15 Brytyjczyków (przeważnie Anglików, ale też po jednym Walijczyku i Afrykanerze), 14 Francuzów (na ogół Alzatczyków), czterech Niemców, czterech Włochów, trzech Belgów, trzech Czechów, Jugosłowianin i Litwin. Ich historiom poświęcona jest ta książka.