Dzienniki kołymskie w.2

Jadę naKołymę, żeby zobaczyć, jak się żyje wtakim miejscu, natakim cmentarzu. Najdłuższym. Można się tukochać, śmiać, krzyczeć zradości? Ajak tusię płacze, płodzi iwychowuje dzieci, zarabia, pije wódkę, umiera? Otym chcę pisać. Iotym, cotujedzą, jak płuczą złoto, pieką chleb, modlą się, leczą, marzą, walczą, tłuką pomordach
Gdy ląduję, waeroporcie pod Magadanem czytam wielki napis: WITAJCIE NAKOŁYMIE WZŁOTYM SERCU ROSJI.
Jacek Hugo-Bader