Słucham i uczę się mówić. Wyrażenia dźwiękonaślad.

Wykrzyknienia i wyrażenie dźwiękonaśladowcze pojawiają się pod koniec
pierwszego roku życia dziecka. Pełnią bardzo ważną rolę w rozwoju mowy i
komunikacji. Dla wielu dzieci jeszcze przez kolejne dwa lata pozostają jedynym
sposobem przekazywania znaczeń.
Onomatopeje w naturalny sposób umożliwiają
dziecku ćwiczenie kompetencji komunikacyjnej (umiejętności porozumiewania się) i
artykulacji. Wyrażenia dźwiękonaśladowcze i wykrzyknienia zbudowane są
najczęściej z sylaby otwartej, najłatwiejszej artykulacyjnie, ale pojawiają się
tu niemal wszystkie spółgłoski z systemu języka. Dzięki temu dziecko ma
możliwość ćwiczenia wymowy także trudnych spółgłosek, ale w ułatwionej sytuacji
komunikacyjnej.
Wyrażenia dźwiękonaśladowcze nazywają nie tylko zwierzęta,
ale także przedmioty i zjawiska dziejące się wokół dziecka. Pełnią tym samym
rolę rzeczownika, czasownika, przymiotnika i przysłówka. Budują w ten sposób
system językowy dziecka, pozwalający mu opowiadać o otaczającym świecie.
Dla
dzieci z opóźnionym rozwojem mowy oraz z zaburzeniami komunikacji językowej
opanowanie wyrażeń dźwiękonaśladowczych i wykrzyknień jest niezwykle ważne
ponieważ buduje pewność skutecznej komunikacji.
Ćwiczenia powinny odbywać
się codziennie przez 6 minut, czas ten może zostać podzielony na dwie sesje.
Warunkiem koniecznym jest użycie słuchawek. Takie postępowanie jest uzasadnione
badaniami klinicznymi. Podczas słuchania dziecko musi być odgrodzone od innych
bodźców dźwiękowych oraz mieć bezpośrednią stymulację analizatora
słuchu.
Pomoc przeznaczona jest dla dzieci:
- dwujęzycznych
-
niedosłyszących
- z niezakończonym rozwojem mowy
- z wadami wymowy
- z
afazja i alalią
- z zaburzeniem komunikacji językowej
- z zaburzeniami
rozwojowymi i genetycznymi
Praca z książeczką Wyrażenia
dźwiękonaśladowcze poprawia koncentrację i uwagę dziecka oraz jest drugim etapem
w nauce czytania metodą symultaniczno-sekwencyjną.