Drugi tom dwutomowej monografii przedstawia w usystematyzowany sposób podstawy teoretyczne polityki karnej. Intencją integralnokulturowego podejścia teoretycznego jest prowadzenie analiz w sposób interdyscyplinarny pozwalający integrować różne typy wiedzy z zakresu nauk społecznych, które mogą być wykorzystane na użytek szeroko rozumianych praktyk penalnych.
Z perspektywą integralnokulturową wiąże się też nowa klasyfikacja teorii i krytyki kary. Autor, odwołując się do współczesnych badań i koncepcji ze szczególnym uwzględnieniem literatury naukowej anglosaskiego kręgu kulturowego oraz biorąc pod uwagę polską tradycję studiów penologicznych, analizuje wyniki badań własnych na temat kary kryminalnej prowadzonych w usystematyzowany sposób od 1997 roku, które stanowiły podstawę opracowania ram teoretycznych penologii integralnokulturowej.