Krzysztof Zawisza jest osobą o wybitnych zdolnościach poznawczych i niezwykłej interdyscyplinarnej wiedzy. Czynnym naukowo fizykiem teoretykiem, matematykiem, filozofem, poetą i prozaikiem. Jest też osobą obdarzoną IQ 191, przynajwyższym ilorazie inteligencji notowanym obecnie na świecie oraz potwierdzonym wiarygodnymi testami w wysokości 192. Mimoże pozostaje poza oficjalnym środowiskiem akademickim, jest naukowcem czystej wody, ponieważ swoją pracę traktuje jako misję dociekania prawdy. Jego myśli i poglądy zasługują nauwagę, ponieważ identyfikują ograniczenia i bariery, które są źródłem problemów ofundamentalnym znaczeniu dlateraźniejszości oraz przyszłości całej ludzkości a także wskazują nowatorskie rozstrzygnięcia bądź kierunki rozwiązań tych kwestii. Naszą powinnością, powinnością zwykłego człowieka, jest domaganie się naukowej prawdy o sobie samych orazczasach iśrodowisku, wktórych żyjemy.
Autor Paradygmatu tak diagnozuje współczesność: W pogrążającym się stopniowo wpolitycznym, społecznym i ekonomicznym chaosie świecie coraz częściej snujemy apokaliptyczne wizje końca życia na Ziemi już to na skutek zderzenia z asteroidą, już to na skutek katastrofalnych zmian klimatu, już to na skutek naszej własnej, ludzkiej, destrukcyjnej działalności. Również kolejne instytuty, instytucje i think tanki wypuszczają kolejne raporty prognostyczne, w których znajduje się jednak miejsce przede wszystkim nie na analizę szans rozwoju, ale przewidywanie zagrożeń, jakie niesie (czy też rzekomo niesie) przyszłość. Owa obawa przed nadchodzącą przyszłością i niewiara w nasze możliwości oraz pozytywną zdolność kreowania świata również jest oczywiście związana zwyparciem się przez człowieka rozumu. Dlatego odrzucająca logikę orazrozumność współczesna cywilizacja nie ma żadnej wizji swojej przyszłości. Co najwyżej spekuluje na temat owej przyszłości, zachowując się tak, jakby przyszłość ludzkości miała sama zsiebie nadejść; nie zaś zostać stworzoną przez człowieka. Ów bezrozumny fatalizm oraz ucieczka przed wzięciem odpowiedzialności za przyszłość stawia współczesną kulturę oraz cywilizację napoziomie społeczeństw i kultur prymitywnych, w których tak jednostki, jak i całe społeczności nie są zdolne do planowania tejże przyszłości oraz do brania pełnej odpowiedzialności za siebie iza własny rozwój. Ta infantylna postawa owocuje z kolei pogłębiającą się obawą przed nadchodzącymi czasami, którą możemy obecnie na każdym kroku śledzić. Czas już z tym skończyć.