Wybór tekstów z lat 30. XX wieku. Ich autor, czołowy polski sowietolog, rozważał w nich drogi do wzmocnienia Polski w obliczu rosnącego napięcia w polityce międzynarodowej i zdobywających wówczas coraz większą popularność w Europie prądów totalizujących życie polityczne i społeczne faszyzmu włoskiego, komunizmu sowieckiego i hitleryzmu. Wskazywał, jakie miejsce powinna Polska zająć w grze mocarstw i jak mobilizować się i konsolidować wewnętrznie w celu sprostania wyzwaniom, jakie przed nią stały zwłaszcza w perspektywie nachodzącej wojny.
Wbrew najcichszemu z cichych marzeń o pokoju pacyfistów polskich musimy z całą kategorycznością stwierdzić, iż milowymi krokami zbliżamy się do nowej zawieruchy wojennej. Nie odwróci jej nadejścia obawa przed upadkiem cywilizacji zachodniej, nie odsunie jej wybuchu okropność wizji ataków bakteriologicznych, ani Genewa, ani wielkie demokracje nie zmienią tego porządku rzeczy, który przez fakt pokoju suponuje nie mniej realny fakt wojny. Polska nie jest władna (w znaczniejszym stopniu) zadecydować o wybuchu lub niewybuchu wojny. I nie aktywizm Polski w odsuwaniu groźby wojennej, lecz aktywizm w przygotowaniu się do wojny zadecyduje o przyszłości polskiej. Pacyfizm polski może być tylko taktyczny, militaryzm polski musi być realny. (Twórzmy warunki zwycięstwa)
Seria: Polskie Studia nad Totalitaryzmem