Umiejętność posługiwania się językiem spełnia funkcje podstawowego narzędzia komunikacji z otoczeniem: służy do nawiązywania i podtrzymywania relacji międzyludzkich oraz wyrażania myśli i emocji; umożliwia poznawanie świata na drodze zdobywania wiedzy i doświadczenia; stanowi wreszcie instrument perswazji, a więc oddziaływania, przekonywania, dający realny wpływ na rzeczywistość. Często traktujemy tę umiejętność jako coś oczywistego, danego raz na zawsze. Tymczasem możemy ją stracić czy też - w nieco innym ujęciu - może nam ona zostać odebrana. Dzieje się tak niekiedy m.in. w wyniku przebytego udaru mózgu lub urazu czaszkowo-mózgowego, a zespół a zespół dysfunkcji językowych (bądź szerzej: komunikacyjnych), z którymi mamy wówczas do czynienia, nosi miano afazji. Publikacja stanowi kontynuację zbioru Terapia afazji. Ćwiczenia aktualizacji wyrazów. Zawiera ćwiczenia możliwie najpełniej odpowiadające potrzebom dorosłych osób z afazją w zakresie terapii zaburzeń nazywania. O ile jednak pierwsza część bazowała na rzeczownikach, jako części mowy występującej w polszczyźnie mówionej najliczniej, o tyle druga skupia się na czasownikach.