Zbigniew Chojnowski w Tyle razy nie wiem odsłania doświadczenia związane z sytuacją stawania wobec tego co ukryte, bezwzględne, niewiadome. Poeta, przyznając się w wierszach do niewiedzy, zbliża się do postawy Sokratesa, który mawiał: Wiem, że nic nie wiem. Uprawianie poezji Chojnowski rozumie jako poszukiwanie mądrości i ćwiczenie się w pokorze. Tom Tyle razy nie wiem jest również świadectwem etycznego sprzeciwu wobec buntu pozornego, bo opartego na kalkulacjach polityczno-merkantylnych i fałszywie pojętym dobru człowieka. Autor dąży do odnawiania powagi pytań o egzystencję, transcendencję, eschatologię i ludzkie powinności. Wiersze te, to z jednej strony liryczno-filozoficzne równania z wieloma niewiadomymi, a z drugiej miniatury, z których wygląda zarówno groza współczesnego świata, jak też tęsknota za Wiarą, Nadzieją i Miłością.