Wyobraźnia i trwanie spotykają się w twórczości Tadeusza Nowaka, choć mogłoby się wydawać, że należą do rożnych porządków. Jednak autor Psalmów ma tę niezwykłą umiejętność łączenia, scalania, godzenia odmienności i przeciwieństw tak, by jednocześnie nie traciły swej odrębności. Dlaczego akurat te pojęcia pojawiają się w tytule niniejszego tomu? O niepodzielnej wyobraźni mówił sam poeta, w innym miejscu wyznając: Jestem stronnikiem wielkiej wyobraźni, całopalnego wyrażania myśli i uczuć. Wierzę, że tylko wyobraźnia wiążąca to, co nie da się związać, mówiąca to, czego nie da się powiedzieć, jest ostateczna i jedyna. Kształt ulotnych wyobrażeń raz utrwalony w słowie nie przemija, trwa, a jednocześnie dzięki kolejnym odczytaniom nie zastyga".
- Dorota Siwor