Książka "(jednak z odniesieniem do awangardy)". Radykalne poetyki w poezji polskiej na przełomie XX i XXI wieku wpisuje się w dyskusję o znaczenie i możliwości kontynuacji historycznej awangardy modernistycznej w obszarze współczesnej poezji polskiej. Centralny argument jest tu jednak o wiele bardziej skoncentrowany i precyzyjny. Nie stroniąc od dyskusji dotyczącej znaczenia terminu awangarda, Tomasz Cieślak-Sokołowski przyjmuje podejście pragmatyczne, w którym modernistyczna awangarda to pewien wyraźny sposób rozumienia relacji między formą a znaczeniem tekstu. Chodzi o takie podejście do poezji, w którym centralne dla niej staje się materialne, a więc konstrukcyjne i formalne pozycjonowanie tekstu poetyckiego.
Badając wyraźnie nakreślony okres najnowszej poezji polskiej - od połowy lat 80. po kryzys 2008 roku, który w efekcie przyniósł potrzebę kolejnego przemyślenia polityczności wiersza - Cieślak-Sokołowski bierze w pewnym sensie w nawias nadwyżkę pojęciowo-teoretyczną narosłą wokół pojęcia awangardy (czy nawet zasadności używania tego pojęciach w naszym momencie historycznym) i proponuje zamiast tego ścisłą i dokładną analizę tekstualną, dzięki której śledzi formalne afiliacje między wybranymi twórczościami w obrębie wskazanego okresu a estetyczną rewolucją historycznej awangardy.