Alfred Kinsey i seksualne eksperymenty na dzieciach Według "Human Events" raporty Kinseya to jedna z najbardziej szkodliwych amerykańskich książek XX wieku. Rewolucja seksualna była oparta na kłamstwie. Judith Reisman poświęciła trzydzieści lat na odkrywanie prawdy. "The National Review" W 1977 roku, doświadczywszy obojętności wielu zaufanych dorosłych wobec gwałtu dokonanego na jej córce, dr Reisman zaczęła odkrywać barbarzyńskie nadużycia seksualne Alfreda Kinseya wobec 2034 dzieci i niemowląt - niektóre z nich miały nawet dwa miesiące - dokonane przez jego "zespół badawczy" w chronionym, dźwiękoszczelnym budynku laboratorium Uniwersytetu Indiana. Ta książka mówi, jak jest naprawdę. Żadnego tańczenia wokół trudnych, bolesnych i wstydliwych kwestii, bez rozmywania i zaciemniania prawdy o tym, kto i czego dopuścił się w czasie naporu seksualnej rewolucji. To cała prawda o podstępnych, nikczemnych osobnikach, którzy brutalnie traktowali i torturowali setki, jeśli nie tysiące niewinnych dzieci, aby uzyskać fałszywe wyniki badań. A potem wszyscy uwierzyli w te badania, nie kwestionowano ich, nie pytano nawet o ich zgodność z prawem. To naprawdę wstrząsające, kiedy nagle zostajemy obudzeni i zdajemy sobie sprawę, że zostaliśmy oszukani, a "badania", które ukształtowały naszą rzeczywistość, są jednym wielkim kłamstwem. Książka dr Reisman to doskonały przykład rzetelności i autentyczności akademickich badań nad oszustwem Raportu Kinseya i wpływem jego uczniów, Instytutu Kinseya, wspomaganego przez American Law Institute i pieniądze Fundacji Rockefellera. Szczegółowo udokumentowano tu przestępczą i kłamliwą działalność konkretnych osób. O najbardziej nikczemnych zachowaniach znanych człowiekowi Judith Reisman napisała w beznamiętny i kliniczny sposób, celowo unikając pokusy niepotrzebnego epatowania czytelnika i nakłaniania do buntu. Prawda broni się sama. Autor: Dr Judith Reisman Dr Judith A. Reisman (1935-2021) uzyskała stopień doktora nauk medycznych na Case Western Reserve University. Była profesorem prawa w Liberty University School of Law i prezesem Instytutu Edukacji Medialnej. Pełniła funkcję konsultanta trzech departamentów administracji wymiaru sprawiedliwości: edukacji, zdrowia i spraw społecznych. Z rad i analiz dr Reisman korzystano na całym świecie, dzięki czemu mogła ona wygłosić setki wykładów i prelekcji dla organizacji doradczych, parlamentów, organów legislacyjnych i sądowniczych. Przez wiele lat prowadziła analizy treści przekazywanych przez prasę, książki i media wizualne. Szczególny nacisk w swej pracy dr Reisman kładła na określenie wpływu tych mediów na zdrowie i dobro dzieci. Naukowa publikacje i odkrycia dr Reisman miały międzynarodowy zasięg, a także wpływały na naukę i działania legislacyjne w wielu krajach, o czym świadczą chociażby artykuły w "The German Medical Tribune" i brytyjskim naukowym czasopiśmie "Tire Lancet", na którego łamach zażądano zbadania raportów Kinseya, stwierdzając, że w swojej książce "dr Judith A. Reisman i jej współpracownicy zniszczyli podstawy obu raportów" ("The Lancet", tom 337, z marca 1991, s. 547).