Autor encykliki Centesimus annus ukazał fenomen "rzeczy nowych" w globalizującym się świecie, którego oblicze pod koniec XX stulecia coraz wyraźniej przybierało kształt ponowoczesności. Uczynił to w duchu wierności zasadzie, polegającej na uznaniu katolickiej nauki społecznej za narzędzie ewangelizacji [... ].
Zważywszy na cele każdej autentycznej polityki społecznej, nie sposób nie zauważyć, że troska o ich realizację kryje się w każdej encyklice społecznej. ,,Społeczny" głos papieży, w szczególności św. Jana Pawła II, ale także jego następców, Benedykta XVI i Franciszka, ukierunkowany jest na obronę prawdy o człowieku, która domaga się poszanowania jego godności, co przekłada się na respektowanie zasad miłości i sprawiedliwości społecznej, budowanie autentycznego pokoju społecznego jako warunku realizacji dobra wspólnego. Pod tym względem niezwykle ważne są słowa św. Jana Pawła II wypowiedziane w Cen tesimus annus, że do prawdziwego dobra, także dobra wspólnego definiującego sens polityki, prowadzi tylko taka wolność, która podporządkowana jest prawdzie [... ].
Święty Jan Paweł II wyraził przekonanie, że poza Ewangelią nie ma prawdziwego rozwiązania jakiejkolwiek kwestii społecznej, zaś "rzeczy nowe" mogą tylko w niej odnaleźć swoją przestrzeń prawdy i odpowiedni fundament moralny. Niechaj duch społecznego nauczania św. Jana Pawła II przeniknie współczesną politykę społeczną właśnie z uwagi na autentyczne dobro człowieka, stworzonego na obraz i podobieństwo Boże!
(fragment Przedmowy kard. Gerharda Miillera, prefekta Kongregacji Nauki Wiary)