Dzieło klasyka światowej literatury muzykologicznej, Carla Dahlhausa, stanowi syntetyczne i zwięzłe ujęcie podstawowych problemów z zakresu estetyki muzyki. Prezentuje podejście systematyczne z perspektywą historyczną, wiążąc dane zagadnienie z jego genezą oraz kolejnymi fazami rozwoju. Autor w 13 rozdziałach podręcznika ujmuje najważniejsze problemy nowożytnej estetyki muzyki, dotyczące rozumienia muzyki jako sztuki posiadającej autonomiczny warsztat artystyczny.
Poszczególne rozdziały poświęcone są fundamentalnym problemom teoretycznym i estetycznym, które przez trzy stulecia kształtowały nowożytny dyskurs o muzyce:
- muzyka jako tekst i dzieło,
- przemiany estetyki uczuć,
- emancypacja muzyki instrumentalnej,
- sądy o sztuce i smaku,
- geniusz, entuzjazm, technika,
- afekt i idea,
- dialektyka "rozbrzmiewającego wnętrza",
- konflikt w sprawie formalizmu,
- muzyka programowa,
- tradycja i reforma w operze,
- estetyka i historia,
- fenomenologia muzyki,
- koncepcja muzyki jako analogii tekstu słownego,
- pojęcie dzieła muzycznego,
- ewolucja postaw estetycznych,
- emancypacja muzyki instrumentalnej,
- dylemat oceny obiektywnej,
- znaczenie świadomości historycznej dla oceny estetycznej.
Książka ta, zawierająca cenny materiał dydaktyczny, przetłumaczona z języka niemieckiego przez profesora UW Zbigniewa Skowrona, z powodzeniem może stać się lekturą obowiązkową dla studentów muzykologii, a także służyć jako lektura uzupełniająca na wydziałach humanistycznych, zwłaszcza dla studentów dyscyplin historycznych, filozoficznych, nauk o sztuce, kulturoznawstwa oraz w akademiach muzycznych. Nie istnieje polski odpowiednik tej publikacji w dotychczasowej polskojęzycznej literaturze dydaktycznej.