Twarz i ciało książki

Książka jest bardzo ciekawie napisana i wciągająca. Autorce udało się wypracować specyficzny rodzaj dyskursu: z jednej strony trzyma się konsekwentnie naukowości, z drugiej ciąży ku swobodzie eseistycznej.
Nie ma cienia wątpliwości, że mamy do czynienia z dyskursem naukowym, ale jego surowość zostaje złagodzona silnym wyeksponowaniem podmiotu piszącego, delikatną skłonnością do metaforyzacji wypowiedzi, jednoznaczną sugestią, że lektury nie da się zredukować do samych tylko struktur, ponieważ doświadczenie somatyczne odgrywa w nim wielką rolę.
Pani Folta-Rusin czyni z paratekstów coś więcej, gdyż to właśnie one składają się na zbiór materialnych realizacji, które w szczególny sposób reprezentują dzieło sztuki literackiej.
Jak sama stwierdza, interesuje ją przede wszystkim oglądanie książek i czytanie towarzyszących tekstowi obrazów. Sprawia to, że prawdziwym przedmiotem jej rozprawy staje się ściśle powiązana z wizualnością semiosfera, tylko pozornie przynależna do pola marginesów, w rzeczywistości znacząco kształtująca sposoby lektury. To jeden z najważniejszych elementów decydujących o wartości tej rozprawy z recenzji prof. Adama Dziadka.