Esej o malarstwie

Jeden z najgłośniejszych tekstów o sztuce w pisarstwie francuskim. Bardzo szybko po ukazaniu się (1795) wszedł do międzynarodowego obiegu myśli o sztuce i już u progu romantyzmu należał do kanonu wypowiedzi o malarstwie.
Esej stanowi wyjątkowe zjawisko w XVIII-wiecznym pisarstwie o sztuce. Jest podsumowaniem kilkuletniego okresu życia Diderota, w dużej mierze poświęconego sztukom pięknym, poprzedzonego z kolei latami rozważań nad fizjologicznymi uwarunkowaniami odbioru i studiami nad psychologią twórczości.
W wielu wypowiedziach zawartych w Eseju Diderot jawi się jako znawca różnych tradycji pisarstwa o sztuce oraz tradycyjnych poglądów, ale także jako ich wyznawca.