Głos Serca

Uczy rozróżniania prawdziwych Mistrzów od ich ciemnych uzurpatorów oraz istot świata astralnego. Pokazuje, że najlepszym sposobem na zbliżenie się do Wielkich jest jakaś forma służby ludzkości, ścieżka spokojnej cierpliwości i dobrowolnego poświęcenia Im własnej woli. Uczy, że duchowe życie i miłość nie wyczerpują się w rozdawaniu, albowiem dając jedynie przysparzamy, wzbogacamy siebie nawzajem. Należy dbać o pogodę ducha i poczucie satysfakcji, ponieważ prawdziwe życie duchowe ma źródło w radości, a smutek wypływa wyłącznie z niezrozumienia. Nie wolno zatem popadać w przygnębienie i choć czasem odczuwamy smutek, nie należy mu ulegać i pamiętać, że w sercu wszechświata trwa niezmącona błogość. Rozpacz nigdy nie powinna zagościć w sercu żarliwego ucznia, ponieważ osłabia ona wiarę i oddanie, tworzy przestrzeń dla rozgrywek ciemnych mocy. Trzeba traktować wszystko, co nam się w życiu przydarza jako lekcje, z których możemy czerpać korzyści, przekuwać w złoto wszelkie cierpienie.