Nigdy u siebie

Książka stanowi opis lokalnej społeczności potomków Polaków przymusowo przesiedlonych w 1936 roku z terenów Ukraińskiej SSR do północnego Kazachstanu. Polscy spiecpieresieleńcy po upadku ZSRR, w sytuacji braku efektywnych działań polskich elit politycznych, podjęli różnorodne próby repatriacji w ramach nie tylko polskiego, lecz głównie rosyjskiego i niemieckiego systemu powrotu. Wielomilionowa skala i szeroki zakres geograficzny samego procesu dają autorowi podstawy do twierdzenia o odrębności socjologii powrotu do grupy własnej na tle innych kierunków migracyjnych.