Medycyna sportowa cz.3

W roku 2016 mija dziesięć lat od ustanowienia w czasopiśmie medycznym Medical Tribune działu Medycyny Sportowej. Głównym inicjatorem powołania stałej sekcji z zakresu medycyny aktywności fizycznej, traumatologii i rehabilitacji sportowców był Dyrektor ds. Wydawniczych Medical Tribune Andrzej Balcerzak. Od tego czasu na kanwie artykułów wydano już dwie części Medycyny sportowej w cyklu Biblioteka Medical Tribune, które to wydania zostały bardzo dobrze przyjęte w środowisku lekarzy i fizjoterapeutów uczestniczących na co dzień w pracy ze sportowcami i rekreantami.
Istotę działu najlepiej oddają słowa listu (Łódź, 29 VIII 2012) skierowanego przez prezes Polskiego Towarzystwa Medycyny Sportowej prof. Annę Jegier do redaktor naczelnej Medical Tribune Iwony Konarskiej Wymieniony dział z uwagi na jego wysokie walory praktyczne jest również doceniany przez wielu lekarzy innych specjalności, rehabilitantów i fizjoterapeutów. Szybka aktualizacja danych klinicznych w istotnym stopniu uzupełnia podstawową wiedzę zawartą w podręcznikach i publikacjach z dziedziny medycyny sportowej i rehabilitacji. Poza tym w specjalnie zamawianych artykułach na bieżąco przedstawiane są najważniejsze problemy medyczne zawodników, które pojawiły się podczas największych imprez sportowych.
Dzięki wielu transmisjom telewizyjnym, internetowym i radiowym z największych imprez sportowych na świecie pojawili się mistrzowie sportu, których sukcesy i społeczne uznanie znalazły wielu naśladowców, zwłaszcza wśród młodzieży, ale także w gronie osób dorosłych. Chęć odnoszenia szybkich sukcesów za wszelką cenę spowodowała, że młodzi sportowcy zaczęli sięgać po niedozwolone środki zwiększające wydolność fizyczną. Z kolei dorośli rekreanci, zachęceni sukcesami swoich idoli sportowych, zaczęli zbyt intensywnie uprawiać sporty, najczęściej bez odpowiedniego przygotowania, dlatego uzyskali przydomek weekendowych wojowników. Niezależnie jednak od stopnia zaawansowania treningowego i poziomu sportowego zawodników w wielu przypadkach może dochodzić do ostrych urazów bądź przeciążeń narządu ruchu. Stany przetrenowania mogą również dotyczyć układu krążenia oraz ośrodkowego układu nerwowego.
Innym ważnym zagadnieniem jest udział osób z różnymi schorzeniami, zwłaszcza cywilizacyjnymi (otyłość, nadciśnienie, choroba wieńcowa, osteoporoza), a także chorobami neurodegeneracyjnymi, w systematycznej i zwiększonej aktywności fizycznej. Obecnie już nikt nie ma wątpliwości, że ograniczenie codziennej aktywności fizycznej jest niezależnym czynnikiem ryzyka wielu chorób.
(...)
W obecnym wydaniu Medycyny sportowej Czytelnicy znajdą najważniejsze informacje na temat podwalin medycyny i traumatologii sportowej, wpływu niedozwolonych środków na organizm sportowca, promocji zdrowia i rekreacyjnych form aktywności fizycznej, wybranych zagadnień traumatologii sportowej i rehabilitacji, profilaktyki wad postawy dzieci i młodzieży oraz zalecanych ćwiczeń fizycznych, a także znaczenia i zastosowania różnych metod kinezyterapii w wybranych schorzeniach endokrynologicznych, neurodegeneracyjnych, otyłości, osteoporozie, POChP, oraz kwalifikacji do sportu wyczynowego osób z wadami wzroku. W imieniu Autorów poszczególnych rozdziałów (którym dziękuję za duży wkład pracy i chęć podzielenia się swoją wiedzą) wyrażam nadzieję, że znajdujące się tam wiadomości z zakresu medycyny i traumatologii sportowej oraz fizjoterapii będą pomocne w bieżącej pracy ze sportowcami oraz wszystkimi osobami wymagającymi stosownych zaleceń co do zwiększonej bądź ukierunkowanej aktywności fizycznej.