Pierwsze w polskiej literaturze prawniczej opracowanie poświęcone autonomii pacjenta z zaburzeniami psychicznymi.
W publikacji odniesiono się do trzech wzajemnie uzupełniających się płaszczyzn badawczych, z których pierwsza obejmuje zagadnienie sytuacji prawnej pacjenta z zaburzeniami psychicznymi podczas udzielania świadczeń zdrowotnych. Druga koncentruje się wokół osób wykonujących zawody medyczne. Ostatnia dotyczy roli sądu opiekuńczego w procesie diagnozowania i hospitalizacji psychiatrycznej, a także stosowania przymusu bezpośredniego wobec pacjenta z zaburzeniami psychicznymi.
Prezentowane rozważania teoretyczne uzupełniono o wyniki badań opinii społecznej oraz dane statystyczne. Uwzględniano również dorobek nauki prawa, psychiatrii, psychologii, socjologii, a w niezbędnym zakresie również etyki i bioetyki.
Monografia to pozycja adresowana do prawników, lekarzy oraz pacjentów.