Książka poświęcona jest analizie polskiej polityki wschodniej w latach 19892014 pod kątem jej zbieżności z koncepcjami wypracowanymi przez zespół paryskiej Kultury. Stworzoną na łamach pisma doktrynę ULB (inaczej doktryna Giedroycia) można w skrócie przedstawić jako program wspierania niepodległości i niezależności Ukrainy, Litwy i Białorusi oraz przeciwdziałanie imperializmowi rosyjskiemu (przy jednoczesnym zaniechaniu rywalizacji na linii Warszawa-Moskwa o dominację nad Europą Wschodnią i kreowaniu dobrych relacji ze środowiskami wolnościowymi w Rosji). Ważnymi elementami doktryny Giedroycia był również postulat: unormowania i zbudowania przyjaznych stosunków z Niemcami, a także integracja Polski z gospodarczymi i militarnymi strukturami świata zachodniego.