Architektura przyjaznych przestrzeni to zestawienie poglądów i dzieł na temat różnych elementów natury przestrzeni, jej pożądanej aranżacji architektonicznej, zasad kompozycji, wprowadzania dźwięku i światła. Rozległa analiza idei postulowanych przez wybitnych architektów XX wieku (takich jak Alvar Aalto, Tadao Ando, Reima Pietil, lvaro Siza, Lucien Kroll) wpisuje się w dyskusję o warunkach potrzebnych do stworzenia przestrzeni przyjaznej człowiekowi. Punktem wyjścia do rozważań Krzysztofa Chwaliboga nad stanem obecnej architektury jest zarysowany na początku publikacji obraz modernizmu corbusierowskiego jako wpływowego nurtu, który zdaniem autora doprowadził do powstania blokowisk, czyli przestrzeni nader rzadko dostarczających wzruszenia albo powodu do radości. Autor nie ogranicza się jednak do teoretycznych rozważań dla swoich słów znajduje potwierdzenie w konkretnych realizacjach. Jego nadrzędnym celem jest popularyzacja idei kształtowania przyjaznego otoczenia przestrzennego jako niezbędnego warunku kulturowej jakości życia.