U Schulza, w jego opowiadaniach, nie było ostatniego zdania - każde było przedostatnie. Ostatnie zdanie znamionowałoby morał, puentę, a takiej nie ma (lub nie ma w sensie dosłownym). Albo ujmując rzecz inaczej: ci, którzy umarli zbyt młodo, nigdy nie zostawili ostatniego tekstu. Możemy jedynie konfabulować o ostatnim zdaniu Pessoi, Konińskiego czy wreszcie Schulza - że przywołam zmarłych przedwcześnie tych, którymi w swoich książkach się zajmowałem i którzy należą do tego samego pokolenia. Piszę więc także (a dlaczego nie?) krótkie prozatorskie formy o nim - tytułowe Repliki i Fikcje. Repliki jako narracje, z założenia, wiernie odtworzone - na wzór oryginału, którą jest biografia. I Fikcje - będące wytworem mojej wyobraźni. Z jego życia tworzę fabularyzowane curriculum vitae. [] Przedmiotem moich opowiadań mają być również istnienie, byt, emocje, które niełatwo ująć w ramy wyłącznie naukowe. Krótko mówiąc: czytam Schulza, by czytać też swój świat. Świat, który można stracić za dwa lata, trzy dni czy choćby w następnej chwili. Fragment książki Z założenia książka [] traktuje o katastrofalnej egzystencji i oryginalnej refleksji i idei artysty. Mówi o wyjątkowej twórczości i tragicznym życiu drohobyckiego pisarza i rysownika []. Wypełnia pewną lukę i absencję w badaniach nad Schulzem. Strony dyskursu filozoficzno-eseistyczno-naukowego raz po raz oddają niespójność schulzowskich światów, zawierają konfrontacje i komparacje poglądów schulzologów oraz ich uzupełnienie - i polemikę z nimi - co w tym przypadku jest nie tylko kreacyjne, ale i konstruktywne. Z recenzji dr hab. Pelagii Bojko Konrad Ludwicki - doktor nauk humanistycznych, prozaik i eseista. Autor między innymi monografii Kino Marka Hłaski (Katowice-Warszawa 2004), Pisanie jako egzystencja(lizm). Refleksja autotematyczna na marginesie "Księgi niepokoju" Fernanda Pessoi (Warszawa 2011), Bóg - Zło - Modlitwa. Wokół "Uwag 1940-1942" Karola Ludwika Konińskiego (Kraków 2016). Jest także autorem powieści Lakrimma (Katowice 2008; 2016) oraz zbioru opowiadań Ściana i inne miniatury (Warszawa 2011). Publikował między innymi w "Akancie", "Gazecie Wyborczej", "Nowym Napisie", "Materiałach i Studiach Sławianoznawczych", "Studium", "Schulz/Forum", "Studia Historicolitteraria", "Studia de Cultura". Zawodowo związany z Uniwersytetem im. Jana Długosza w Częstochowie.