Publikacja omawia wizytę amerykańskiego kaznodziei Billyego Grahama w Polsce w 1978 r. Graham znany był przede wszystkim z zakrojonych na szeroką skalę przedsięwzięć ewangelizacyjnych, organizowanych po wojnie w Stanach Zjednoczonych, w Europie Zachodniej, a później także na innych kontynentach. Oprócz propagowania ewangelikalnego chrześcijaństwa, niosły one również przesłanie kulturowe, a pośrednio i polityczne.
W powojennym świecie religia była ważnym czynnikiem w dwubiegunowym podziale na wolny i demokratyczny Zachód oraz ateistyczny, opresyjny komunistyczny blok wschodni. Chrześcijaństwo i swoboda jego praktykowania stały się wyznacznikiem wolności obywatelskich, sukcesu społeczno-gospodarczego, stabilności politycznej i porządku moralnego.
Autor przedstawia uwarunkowania przyjazdu Grahama do Polski, a także przebieg i skutki tego mało dziś obecnego w polskiej pamięci zbiorowej wydarzenia. Analizuje przyczyny zaproszenia wystosowanego przez polski Kościół baptystów, stosunek do wizyty innych wyznań protestanckich i Kościoła katolickiego, jak również władz PRL, przy założeniu, że była ona czymś więcej niż tylko ewangelizacją prowadzoną przez znanego kaznodzieję. Publikacja pokazuje, w jaki sposób stworzony przez dtente nowy klimat w stosunkach Wschód Zachód umożliwił prowadzenie dyplomacji metodami nieformalnymi. Obrazuje także stosunki religijne w Polsce i na świecie w latach 70. XX w., ekumenizm i swoistą konkurencję międzywyznaniową. W wizycie Grahama spotyka się kilka elementów: religijny, widoczny we wzmocnieniu baptyzmu/protestantyzmu w Polsce, Europie Wschodniej i ZSRR, kulturowy, polegający na eksporcie ewangelikalnej wersji protestantyzmu, oraz polityczny, związany z realizowaniem w nietradycyjny sposób obecności amerykańskiej w świecie komunistycznym.