Siódmy tomik poetycki Krzysztofa Jasiewicza, a zarazem jego jedenasta książka literacka wydana pod własnym nazwiskiem. Wcześniej były tomy poezji: Niepożegnana, Niepogrzebani online, Nasza jest Wieczność, Dusze bez prawa powrotu, Błądząc w snach, Bez zahamowań. Bez serca. Bez znieczulenia; dwie powieści: Jedenaste. Nie zapomnij, Tylko pocałuj czule; opowiadania: Pierwszy dzień wieczności, a także tomik obejmujący wiersze i opowiadania: Moja miłość. Mój krzyk. Mój płacz. Triada pandemiczna. Poprzednio Autor opublikował także trzy powieści pod pseudonimami: Christopher Jasiewitz Egzekucja (2001) oraz Chuck Andy Norton Siódmy sen (2004) i Zapach Afrodyty (2007).
Wiersze w zbiorze "To chyba MIŁOŚĆ. Przewodnik po świecie moich iluzji" obrazują szeroką paletę odczuć towarzyszących najważniejszej sferze uczuć człowieka. Odnajdujemy w nich różne etapy i przejawy MIŁOŚCI od zauroczenia przez radosne uniesienia, błogość każdej wspólnej chwili, marzenia i nadzieje, po rozczarowanie, zazdrość i rozpacz, aż po niespełnienie, bolesną pustkę i gorycz życia w smutku samotności. Prócz wzajemnych uczuć dwojga ludzi Autor opisuje także miłość do zwierząt oraz tęsknotę i sentyment do miejsc dawnych, utraconych.