Wojna na Półwyspie Iberyjskim w latach 1807-1814 była jednym z najważniejszych konfliktów zbrojnych epoki napoleońskiej. Jej początek wiąże się z potrzebą przejęcia przez Napoleona kontroli nad Portugalią
i Hiszpanią. Szybko jednak przerodziła się w serię kampanii, które pochłaniały zasoby ludzkie i materiałowe cesarza Francuzów. Siedmiotomowa historia tej wojny pióra sir Charlesa Omana zalicza się klasyki historiografii napoleońskiej i do dziś pozostaje jej wybitną i niezbędną reprezentantką. Szerokie i wnikliwe wykorzystanie wspomnień i pamiętników uczestników wydarzeń (zarówno Francuzów, jak też Brytyjczyków, Hiszpanów i Portugalczyków) oraz źródeł archiwalnych, uzupełnione cennymi wnioskami wyciągniętymi przez Omana z wizyt na polach bitew, zaowocowało powstaniem dzieła wyczerpującego i wyważonego.
W okresie od stycznia do września 1809 roku, kiedy wydawało się, że Napoleon opanuje Hiszpanię i Portugalię, ważyły się losy Półwyspu Iberyjskiego. W niniejszym tomie opisano nieustającą walkę Hiszpanów
z francuską okupacją, kolejną inwazję Francuzów na Portugalię oraz późniejsze sukcesy sir Arthura Wellesleya, w tym wyparcie Francuzów z Porto i z trudem wywalczone zwycięstwo pod Talaverą.