Główne zamierzenie naukowe autora książki koncentruje się na historii, roli czasopisma społecznokulturalnego Odra ukazującego się w latach 19451950. Periodyk, założony przez publicystów i literatów skupionych wokół Wilhelma Szewczyka, ukazywał się w Katowicach najpierw jako dwutygodnik, a od 1946 r. jako tygodnik. Odra w ciągu kilku lat zdobyła pozycję jednego z największych pism społecznokulturalnych w powojennej Polsce. Przedstawiona publikacja niewątpliwie dotyczy spuścizny o szczególnym znaczeniu. Według autora dużą wartością czasopisma są jego aspekty programowe, dlatego też zostały obszernie przedstawione i zanalizowane. Odra sięgała do myśli narodowej międzywojnia. Publicyści pisma sformułowali także program kulturalny dla posługując się ówczesną nomenklaturą Ziem Odzyskanych. Ze szczególnym zaangażowaniem Odra nawiązywała polemiki między innymi z Kuźnicą, będącą ofensywnym organem myśli marksistowskiej. Autor przedstawił również sylwetki założycieli czasopisma, przede wszystkim Wilhelma Szewczyka, wybitnego pisarza oraz niemcoznawcy. W Odrze publikowali cenieni powszechnie twórcy, przede wszystkim ci, którzy z biegiem czasu coraz mocniej wpływali na kształt literatury i kultury polskiej: Tadeusz Różewicz, Tymoteusz Karpowicz czy Stanisław Lem. Ważną częścią publikacji są zatem również analizy tekstów literackich.