Przedłożona do recenzji monografia Elżbiety Szabelskiej pt. Kompetencja językowa dzieci z ADHD dotyczy jednego z istotniejszych w przekonaniu logopedów i językoznawców tematu, a mianowicie funkcjonowania komunikacyjnego dzieci z zaburzeniami z deficytem uwagi i nadaktywnością. Bezsprzecznie ten typ za-burzeń towarzyszy ludzkości od dawna. Zdaniem Russella A. Barkleya literackie odniesienia do ADHD można znaleźć już u Szekspira, który poważne problemy z nieuwagą, nadpobudliwością oraz słabą kontrolę impulsów zdiagnozował" u króla Henryka VIII, przypisując mu chorobę uwagi". Jednakże pierwsze medyczne opisy tego deficytu pochodzą sprzed ponad 240 lat. [] Biorąc pod uwagę długą historię badań i wysoką frekwencję tego zjawiska, należy się dziwić, że sposób porozumiewania się tej grupy nie został jeszcze w pełni opisany. Dotychczasowe badania potwierdzają konieczność podjęcia takich działań. [] Brakuje jednak pogłębionej charakterystyki możliwości komunikacyjnych tej grupy oraz opisu ewentualnych problemów. [] W polskiej literaturze logopedycznej publikacji na ten temat ciągle mamy niewiele. Trudno nie zgodzić się z Autorką, iż: pod względem logopedycznym i językoznawczym obserwacje oraz wnioski są dość ogólnikowe i wynikają raczej z badań pedagogicznych i psychologicznych". Należy więc dobitnie podkreślić, że temat monografii wybrany został wyjątkowo trafnie, jego opracowanie zaś zainteresuje wiele grup zawodowych.
Z recenzji dr hab. Katarzyny Kaczorowskiej-Bray, prof. UG