Początek dwudziestego stulecia. Hulaszcza,
materialistyczna francuska Riwiera z Niceą
i Monte Carlo i pełen zabytków przeszłości
włoski Rzym. Wszędzie zaś Polacy pośród
międzynarodowego towarzystwa.
On - Jerzy Dubieński - czarnooki zblazowany
poszukiwacz własnej drogi, trochę poeta,
trochę sybaryta, trochę kobieciarz, trochę
idealista. Ona - Anna Oleska - śliczna,
prostolinijna, dziarska wdowa z małą córeczką
i... niedostępnym opiekunem.
A pomiędzy nimi: piękna egzotyczna
intrygantka Fernanda de Sertonville
i rodzina z pełnym hipokryzji, gołosłownym
systemem wartości oraz krąg hedonistycznych
znajomych.
Weyssenhoff zmusza do myślenia, zadając
pytania o kondycję moralną rodaków,
ich poplątane pojęcie dobra i zła, dziwne
życiowe cele i wybory czy błędne rozumienie
etykiety, moralności i honoru.