Monografia stanowi pierwsze opracowanie wszystkich nadzwyczajnych środków zaskarżenia występujących obecnie w postępowaniu cywilnym: zarówno kodeksowych (skargi kasacyjnej, skargi o wznowienie postępowania, skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia oraz skargi o uchylenie wyroku sądu polubownego), jak też pozakodeksowych (skargi nadzwyczajnej oraz wniosku o unieważnienie prawomocnego orzeczenia sądowego).
W ramach przeprowadzonych badań podjęta została próba weryfikacji charakteru relacji pomiędzy poszczególnymi środkami zaskarżenia. Intencją autora pozostawało odniesienie się do kluczowych wyzwań związanych z wykorzystywaniem nadzwyczajnych środków zaskarżenia w postępowaniu cywilnym oraz zbadanie aktualnego orzecznictwa sądów polskich, ETPCz oraz TSUE.
Kluczowym założeniem monografii było sformułowanie kompleksowych postulatów de lege ferenda w odniesieniu do każdego z nadzwyczajnych środków zaskarżenia. Wynikiem pracy jest przedstawienie kilkudziesięciu postulatów zmian legislacyjnych, w tym rezygnacji z instytucji skargi nadzwyczajnej oraz wniosku o unieważnienie prawomocnego orzeczenia sądowego.