Czymże więc czas? Jeśli nikt mnie o to nie pyta, wiem. Jeśli pytającemu usiłuję wytłumaczyć, nie wiem.
Książka należąca do światowej klasyki literatury duchowej. Jej autorem jest Augustyn z Hippony, filozof, teolog, organizator życia kościelnego, święty Kościoła katolickiego i Cerkwi prawosławnej, przez protestantów uważany za duchowego przodka protestantyzmu, jako że jego pisma miały duży wpływ na nauki Lutra i Kalwina.
Dzieło składa się z trzynastu ksiąg napisanych pomiędzy 397 a 401 r., gdy autor był już biskupem, i zawiera wiele wątków autobiograficznych. Ukazuje jego drogę życiową i duchową, od studiów retorycznych do głębokiej wiary, od manicheizmu do chrześcijaństwa. Zaskakujące jest wrażenie, że typowo ludzkie rozterki są właściwie niezmienne, mimo upływu szesnastu wieków, które dzielą nas od czasów św. Augustyna.