Refleksja badawcza podjęta przez Autorkę może przyczynić się do przełamania wielu stereotypów myślowych, o które nietrudno w sytuacji braku usystematyzowanej wiedzy [].
Określanie kierunków rozwoju twórczości rysunkowej osób niewidomych, ujawnienie indeksów (wzorców) w kreowaniu świata oraz ustalenie symptomów zwiastujących rozwój twórczości rysunkowej u dzieci i młodzieży niewidomej uznaję za nowatorskie i oryginalne [].
Rzadko pojawiają się tego typu opracowania. Rzetelne, wielowarstwowe, ujęte całościowo i interdyscyplinarne, uniwersalne i dodałabym oryginalne w przedmiocie badań, uzupełniające i wypełniające luki w dotychczasowym dyskursie na-ukowym, służące praktyce.
Elementem wyjątkowo wartościowym w kontekście praktyki edukacyjnej są analizy interpretacyjne i opisowe wytworów plastycznych badanych osób [].
Z recenzji wydawniczej dr hab. Marty Uberman, prof. UR