Rzeźbiarka i pisarka tworząca w Szwecji. Urodziła się w Łodzi 2 kwietnia 1922 roku. Jej rodzice byli działaczami socjalistycznej partii żydowskiej Bund. Ojciec, Mowsza Marcinkowski, podobnie jak bohater jej książki "Cienie przy drewnianym moście", był fryzjerem. Matka, Perla z domu Wołek, zmarła, gdy dziewczynka miała 10 lat. W przededniu wybuchu wojny Zenia uczyła się w żeńskim gimnazjum Józefa Aba, chciała zostać pisarką. W lutym 1940 roku musiała przenieść się do getta, gdzie spędziła pięć lat, to wtedy zaczęła rzeźbić w glinie. W sierpniu 1944 roku Zenia z macochą, Ewą Kleczewską, zostały wywiezione ze stacji Radegast do Auschwitz-Birkenau, a potem do innych obozów. Po wyzwoleniu w Bergen-Belsen i śmierci macochy, Zenia postanowiła nie wracać do Polski, nie miała do kogo. Skorzystała z pomocy Szwedzkiego Czerwonego Krzyża i w lipcu 1945 roku wyjechała do Szwecji. W Sztokholmie rozpoczęła studia na Wydziale RzeźbyKrólewskiej Akademii Sztuk Pięknych; tworzyła swoje prace w glinie, drewnie i kamieniu.
Jako pisarka zadebiutowała w 1960 roku, wydając po szwedzku kolejne powieści o łódzkim getcie, doświadczeniu obozów i powojennym życiu w Szwecji, pisała też opowiadania i eseje, była cenioną autorką.
Zmarła 4 września 2007 roku.