Problem statusu kobiet w siłach zbrojnych (w szczególności państw NATO) był już poruszany w publikacjach i pracach dyplomowych, w szczególności w kontekście procesu implementacji rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1325. Od lat polityka równości płci w środowisku sił zbrojnych budzi szereg wątpliwości i trudności natury praktycznej. Tymczasem Autorka idzie krok dalej podejmuje zagadnienie aspiracji zawodowych kobiet z korpusu oficerskiego. Przedmiotem analiz uczyniono zatem nie tylko normy prawne i zalecenia czy dane statystyczne, co konkretne działania podejmowane przez członkinie polskiej armii, odbyte szkolenia, etapy kariery zawodowej, przeszkody i wyzwania napotkane na drodze realizacji założonych celów, ocenę dostępności drogi do awansu i odczucia towarzyszące im podczas pełnienia służby wojskowej. Tym samym podjęto się badania nie zagadnienia formalnoprawnej równości płci w siłach zbrojnych, ale jakże trudnego do zmierzenia praktycznego ich wymiaru w zakresie realizacji ambicji zawodowych przez kobiety służące w wojsku, w szczególności w kontekście doskonalenia zawodowego żołnierzy zawodowych.