Człowiek i śmierć

Dziś nad śmiercią zapadło milczenie. Konstatacja tego faktu skłoniła Philippe'a Ariesa (1914-1984) do napisania swego opus magnum.
Aires, jeden z najwybitniejszych historyków francuskich w XX wieku, autor słynnej ,,Historii dzieciństwa" opisuje w swojej monografii stosunek człowieka do śmierci w ciągu ostatniego tysiąclecia. Wraz z rosnąca prywatyzacją i indywidualizacją ludzkiego życia śmierć przestaje być czymś ,,wspólnym", bliskim, z czym społeczeństwo obcuje w zażyły sposób, i staje się sprawą osobistą. Współczesny człowiek odrzuca samoistność zła, a wraz z tym ratunek przed nim w postaci ,,dobrej śmierci". Wiara w zło była niezbędna do oswojenia kresu życia, który teraz nabiera ,,dzikiego" charakteru: jest przerażającą, irracjonalną wyrwą. Powrót śmierci do ,,stanu dzikości: sprawia, że dzisiejszy człowiek usiłuje ją przemilczeć. Tę ewolucję Aries wykazuje na podstawie fascynującego (jak zwykle w jego książkach) materiału historycznego z poszczególnych epok. Śmierć, choć tak dojmująca egzystencjalnie, stanowi w jego ujęciu pewien konstrukt społeczny. Badanie jego losów pomogłoby może dzisiejszemu człowiekowi na nowo się z nią ,,oswoić".