"Transformacja ustrojowa - której granice można (arbitralnie) wyznaczyć między rozpoczęciem obrad okrągłego stołu w lutym 1989 r. a wyborem Lecha Wałęsy na prezydenta i przekazaniem insygniów władzy przez Rząd RP na uchodźstwie do Warszawy w grudniu 1990 r. - do dziś budzi wiele sporów i emocji: zarówno w opinii społecznej, jak i w środowisku naukowym. W ciągu ostatnich trzech dekad powstało sporo prac o charakterze naukowym (głównie z zakresu historii, ale też politologii czy socjologii), które starają się odpowiedzieć na pytanie, co tak naprawdę stało się między 1989 a 1990 r. w Polsce. Wydaje się, że do tej pory niedostatecznie zajęto się formalno-prawnym aspektem transformacji ustrojowej. W jaki sposób polityczne inicjatywy emigracyjne kultywowały ideę ciągłości państwowości polskiej ,,ponad" PRL? Jaki był oddźwięk ich wysiłków w społeczeństwie polskim i krajowej opozycji politycznej? Jakie były konsekwencje oparcia się na konstytucji PRL w reformowaniu państwa? Dlaczego nie powrócono do konstytucji kwietniowej? Jak wyglądało starcie idei pragmatyzmu, ciągłości i nowego otwarcia w myśleniu o demokratycznej Polsce? To tylko niektóre z pytań, które poruszają autorzy w niniejszym tomie.